തിരക്കുകളെ കുറിച്ച്....

കാലം തെറ്റി, ദിക്ക് -
തെറ്റി, പെയ്യുന്ന മഴ
 പോലെ ആയിരുന്നു
നിന്റെ വാക്കുകള്‍..

ആകാശസീമകളില്‍നിന്ന്
ആഴക്കടലിലെക്കെന്ന പോലെ
 നിലയില്ലാതങ്ങനെ ഞാനും...

നിന്‍ കൈകോര്‍ത്തു,
ഈ മണ്ണിലൂടെ നടക്കാന്‍,
ഇനിയെത്ര ജന്മം നാം
മരിച്ചു ജനിക്കണം?

"ഒക്കെയും മറന്നതല്ലേ.. പിന്നെയും??"
കെറുവിച്ചു കൊണ്ടോരിക്കല്‍
നീ ചോദിച്ചു.....

മരുഭൂമിയില്‍ ഇപ്പോള്‍
മഴക്കാലമാണ് പെണ്ണെ....
ഓര്‍മകളുടെ പെയ്താണ് ..


എഴുതിത്തുടങ്ങാത്തൊരു,
കഥയാണ്‌ നമ്മള്‍...
ചുവപ്പ് മഷി കലങ്ങി-
പടര്‍ന്നൊരു ചെറുകഥ..

തനിച്ചിരിക്കുമ്പോഴോന്നു,
സ്വയം ചോദിച്ചു നോക്കണം...
ദിശ മാറിയോഴുകിയത്
ആര്‍ക്കു വേണ്ടിയെന്ന്....

മറന്നു തുടങ്ങിയെന്നു
കള്ളം പറയണം...
മുഖത്തൊരു കള്ളച്ചിരി
ചേര്‍ത്തു വെക്കണം...

അറിയാതെ പോയൊരു
മഴക്കാലത്തിന്നോര്‍മയ്ക്ക്...
ഇല്ലാത്ത തിരക്കുകളെ,
ഊതി വീര്‍പ്പിക്കാം നമുക്ക് ഇനി..

നമ്മൾ എന്താണ് ഇങ്ങനെ...

എന്തും തുറന്നു പറയാൻ അനുവാദമുണ്ടായിരുന്നിട്ടും നിന്നെ ഞാൻ സ്നേഹിക്കുന്നു എന്ന് പറയാൻ മാത്രം ഞാൻ മറന്നതെന്താകും....

ഒറ്റക്കിരുന്നപ്പോഴൊക്കെ കൂട്ടിരുന്നെങ്കിലും...
ജീവിതം മുഴുവനും കൂട്ടിരിക്കട്ടെ എന്ന് ചോദിക്കാതിരുന്നതെന്താകും...

പൂർവജന്മങ്ങളിൽ എപ്പോഴോ കണ്ടു മുട്ടിയിരുന്നിരിക്കണം നമ്മൾ..
ഓർമകളുടെ ഒരംശം എവിടെയോ ബാക്കി വെച്ചിരുന്നിരിക്കണം..

പിന്നെയും പിന്നെയും പിന്നെയും ഒറ്റ വാക്കിൽ
 ജീവിതത്തെ നമ്മൾ തളച്ചിടുന്നു..... വിധി.....