2017, മാർച്ച് 10, വെള്ളിയാഴ്‌ച

പൂവുകള്‍ക്ക്...

ഇലകള്‍ കൊഴിയുന്ന
മാര്‍ച്ച് മാസങ്ങളില്‍ അന്ന്
വിദ്യാലയങ്ങളില്‍ നിന്നായിരുന്നു
നമ്മള്‍ യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങിയത്..
പിന്നീട് പരസ്പരം  ജീവിതത്തില്‍ നിന്നും 

മനോഹരമായ ഒരു കവിതയോട്
ഉപമിക്കാന്‍ വയ്യ നിന്നെ...
കവിതകള്‍ നുണകളാണ്..
അടുക്കും ചിട്ടയിലും ഒതുക്കി വെക്കുന്ന
മനോഹരമായ നുണകള്‍...
 
ഒരു പത്തുമണിപ്പൂവിന്റെ
മനോഹാരിതയുണ്ട് നിനക്ക് ഇപ്പോഴും....
ഒരുസായന്തനത്തില്‍ ഒരുവാക്ക് പോലും
പറയാതെ കൊഴിഞ്ഞു പോകും അവര്‍....
നിറമാര്‍ന്ന ഒരു ഓര്‍മ്മ മാത്രം ബാക്കിയാകും..

ഞാന്‍ പിന്നെയും കാണുകയാണ് നിന്നെ....
ആദ്യമായ് കാണുന്ന പോലെ....
പിന്നെയും കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു നിന്നെ...
എത്ര കണ്ടാലും മതി വരാത്ത പോലെ...


പൂക്കളുടെ നെടുവീര്‍പ്പിനും നിശബ്ദതക്കും
നിനവിനും കനവിനുമെല്ലാം
എന്തൊരു ഗന്ധമാണ്... അവ
നല്ലൊരു നാളെയുടെ പ്രതീക്ഷയാണ്..


നീ നല്‍കിയ നിമിഷങ്ങളും  ഞാനെടുത്ത
ഓര്‍മകളുമെല്ലാം പെയ്യുന്ന മഴയില്‍
നിന്റെ വേരുകള്‍ക്കൊരു വളമായി മാറിടട്ടെ..
ഒരായിരം പൂക്കളും വിരിഞ്ഞിടട്ടെ...

അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:

ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ

ഇനി അഭിപ്രായങ്ങള്‍ രേഖപ്പെടുത്തേണ്ടത് താങ്കളാണ്.... അഭിപ്രായങ്ങള്‍ അറിയിക്കുമല്ലോ ....
സ്നേഹത്തോടെ ശ്രീ...