ORKUT ന്

ഇന്നലെ ആ പഴയ ഓര്‍ക്കൂട്ടിലൊന്ന് കയറി നോക്കി .ഏകദേശം ഒരു വര്‍ഷത്തിന് ശേഷം ചെയ്യുന്ന Sign in. അതില്‍ നിന്നും യാതൊന്നും പ്രതീക്ഷിക്കാനില്ലായിരൂന്നു . കാത്തിരുന്ന Scrapo കാത്തിരിക്കുന്ന സുഹൃത്തുക്കളോ ഒന്നും തന്നെയില്ല . അത് കാണികളൊഴിഞ്ഞ സര്‍ക്കസ് കൂടാരം പോലെ തോന്നി . വെറുതെ പഴയ സ്ക്രാപ്പുകളിലൂടെ കടന്നു പോയ് . ഒരുപാടില്ലെങ്കിലും മനസ്സില്‍ തങ്ങിയ കുറച്ച് മുഖങ്ങള്‍ വിണ്ടും മനസ്സിലൂടെ കടന്നുപോയ് അപ്പൂപ്പന്‍ താടി പോലെ. ആ മുഖങ്ങള്‍ മറക്കാന്‍ ഇപ്പോളും മനസ്സെന്തോ സമ്മതിക്കുന്നില്ല . പഴയ സുഹൃത്തുക്കളൂടെ ഒരു കാലത്ത് ആരെല്ലാമൊ ആയിരുന്നവര്‍ , അവരുടെ പ്രൊഫൈല്‍ നോക്കി . എന്റ്റെ ഓര്‍മ്മകളുടെ യാതൊരു അവശിഷ്ടം പോലുമില്ലായിരുന്നു അതില്‍ . scrapbook um community um ആയി ഒതുങ്ങിക്കൂടിയ ചിലര്‍ ഇപ്പോളും അവിടെയുണ്ട് . ലൈക്കുകളുടെ ബഹളമൊ കമന്റ്റുകളുടെ എണ്ണമൊ ഒന്നും അവിടുത്തെ ചിന്തകളില്‍ ഇല്ലായിരുന്നു . എങ്കിലും ഫേസ്ബുക്കിനില്ലാത്ത ഒരു കാര്യം എന്നത് RECENT VISITORS ആരെന്നറിയാന്‍ യാതൊരൂ Aplicationum നൊക്കേണ്ട ആവശ്യമില്ലായിരുന്നു . പിന്നെ മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് നമ്മളെക്കൂറിച്ചെന്താ പറയാനുള്ളതെന്ന് അറിയാനുള്ള TESTIMONIALS.. പിന്നെ കുറേ നേരം പഴയ ഫോട്ടോസ് , വീഢിയൊ ഒക്കെ ചൂറ്റി നടന്ന് കണ്ടു . അപ്പോളാ ഓര്‍ത്തത് . ഇട്ട സ്റ്റാട്ടസിന് ആരേങ്കിലും ലൈക്കിട്ടിട്ടുണ്ടൊ എന്ന് നോക്കിയില്ലല്ലൊ എന്ന് . പിന്നെ നേരെ ഇങ്ങ് പോന്നു